Faalangst dus is het bewijs dat er meer is dat op het spel staat dan de inhoud van de aktie alleen: het zelf! De motivatie van de onderneming dient te worden onderzocht en herzien. Dit doende komt men van het een in het ander. Het is dus een enorme onderneming. Wil men daadwerkelijk vrij zijn om KUNST te beoefenen dan dient men toch die weg te gaan aangezien er geen enkele andere weg een definitieve opheffing van het probleem bewerkstelligen kan. Faalangst heeft te maken met hoe je in het leven staat, wat je doelen of liever verborgen doelen zijn.
Als je niet de tijd wilt of kunt nemen om jezelf te genezen van die faalangst betekent dat dat je voor altijd oneigenlijk met de zaken bezig zult blijven.  Ook altijd zult blijven aanlopen tegen het gebrek aan flexibiliteit in je spel, het gebrek aan "heelheid" in je interpretatie, de onmogelijkheid om tot echte expressie te komen.

Naast dit negatieve perspectief voor de uitvoerend kunstenaar (is hier sprake van een kunstenaar of een sappelaar :) ) is er nog een ander gevolg voor de musicus die voornamelijk psycho-emotioneel is gedreven tot de muziek.
Doordat de echte eelijke focus van nature is gericht op het verborgen doel en dat ahw van levensbelang is voor de persoon, gebruikt hij bijna al zijn energie en mogelijkheden optimaal om de sitatie te verkennen en IN TE SCHATTEN voor het bereiken van dat doel. Het gevolg is dat er zich een enorme skill ontwikkeld op dit gebied, die voor de realiteit van het muziekmaken geen enkel belang heeft. De psycho-emotioneel gestoorde mens ondergaat dus wel degelijk een scholing, alleen is de scholing betrokken op wat hem werkelijk motiveert en niet op de kunst zelf. Het resultaat is danook navenant: omtrent de daadwerkelijke inhoud van de muziek in dit geval, ontstaat verwarring en onzekerheid. De opleiding is dus niet aan de psycho-emotioneel gestoorde mens besteed. Veel geld, moeite en investering is verspild en bovendien een leven. Een leven van dwanggedrag en faalangst.