De wijze waarop iemand naar buiten
kijkt, de focus van de blik wordt bepaalt door de psychische conditie
waarin iemand vertoeft.
Naast fysieke oogafwijkingen, aangeboren of fysiek
veroorzaakt, is er het ruime veld van de psychisch bepaalde oogfunctie.
Wanneer iemand vanwege een onbewust functionerende
survival strategie die tot ego-referentie is geworden, zijn blik naar de
buitenwereld voortdurend secondair laat zijn aan zijn blik naar binnen,
beinvloedt dat de spier-en zenuwfunctie van de ogen.
Het lichaam past zich ogenschijnlijk aan aan de vereiste
functie, nl naar binnen kijken . Deze training van de ogen gaat echter ten
koste van het naar buiten kijken. Men wordt verziende en dit dient
gecorrigeerd te worden met een bril. Ook de hersens leren dat het naar
binnen kijken belangrijker is dan het naar buiten kijken en zijn daarin
beter ontwikkeld.
Een later stadium kan lijden tot oogziekten of verval van de oogfunctie.
