Waar elk mens een ego heeft of is, al naar gelang je het wilt stellen, is het ego van het psycho-emotioneel gestoorde individu ahw de heerser over hem en het heerst door middel van normen en waarden die zijn afgestemd op het voldoen aan de ego-referenties. Het psycho-emotioneel ego is er op gericht om er voor te zorgen dat de persoon als nog een kern in zijn wezen kan ervare, zij het een kunstmatige.

Dit verdiende gevoel van eigenwaarde staat in schril contrast met het "natuurlijk gevoel van eigenwaarde". Het is immers een kunstmatig gevoel van eigenwaarde. Derhalve heet het Psycho-emotioneel ego ook wel het "Substituut-ego".

Ons gevoel van zekerheid hangt er, in ons pathologisch geval, immers vanaf en aangezien er geen natuurlijk Ego is,  staat ons gevoel van voortbestaan op het spel.  Het is een fictie jawel, maar dat zijn we ons niet bewust.  De drijfveer die dwingt tot de realisatie van onze psycho-emotionele doelen is de allersterkste drijfveer die er is: het is alsof men geen recht op voortbestaan heeft als men er niet in slaagt zijn psycho- emotioneel doel te bereiken of er tenminste aan te werken.  Ten overvloede nog eens: het psycho- emotionele doel heeft de plaats in genomen van wat in een gezonde situatie een natuurlijk zelfgevoel is, dat er IS. Dat niet verdient  hoeft te worden. De drijfveren van het Psycho-emotioneel Ego zijn fanatisch en gebaseerd op doodsangst. Daarom verworden zij tot dwang gedrag, neurosen.
Meer over de heftigheid van de psycho-emotionele drijfveren onder Motivatie.