De persoon die door omstandigheden afhankelijk is geworden van de noden van het psycho-emotioneel ego, het voldoen aan de ego-referenties, gaat gebukt onder een grote hoeveelheid psychische stress.

Psychische stress dient duidelijk onderscheiden te worden van gewone stress. Een voorbeeldje mag dit verduidelijken. Eerst een van gewone stress, je kunt hier gewoon over een haast spreken: 
Iemand kan het vervelend vinden dat hij te laat komt om twee zeer uiteenlopende redenen, n.l. dat hij de inhoud van de afspraak zal missen b.v. een interessant college.
Ofwel, en dat is de psycho-emotionele reden, omdat hij al van kindsbeen aan vervolgd wordt dat hij overal te laat komt en zich zelf telkens weer voorneemt om zijn leven te beter maar er om (ps.em. redenenen) niet in slaagt dat te doen. Zijn emotie over het te laat komen is veel heftiger dan in het eerste geval.
Het welslagen van het op tijd komen bepaalt in het laatste geval hoe deze persoon over zich zelf voelt, of hij zich weer vies en slecht voelt zoals altijd wanneer hij te laat komt of dat hij (voor een keer) zich eens tevreden over zichzlef kan voelen. Het gevoel hebben dat hij gewoon is, net zoals anderen die ook niet telaat komen. Dat gevoel houdt hij zich zelf dan graag voor want diep van binnen weet hij het wel: ik ben niet zoals een ander, ik kom altijd te laat.

In geval van  haast wordt de core van de persoon niet geraakt; het is een proces dat aan de buitenkant van iemands wezen plaats vindt. Het mag de ademhaling enigszinds versnellen maar verder treden er in het lichaam geen diepgaande veranderingen op.
Haast zou je ontspannen kunnen noemen.

In het geval van psychisch stress echter treden er allerlei diepgaande processen in werking, die worden veroorzaakt door de fictie van de afhankelijkheid van het in dit geval al dan niet te laat komen. Er is dwangmatigheid in het spel of op zijn minst grote drang om op tijd te komen "uit oneigenlijke motivatie", aangezien de wil om op tijd te komen niets te maken heeft met de wens het gehele college bij te wonen, maar om de  kick van het kunstmatig gevoel van eigenwaarde.