Langdurige, heftige slapeloosheid is het bewijs dat het lichaam niet op "natuurlijke" wijze functioneert. Natuurlijke wijze wil zeggen dat het gericht is op zijn eigen voortbestaan en welzijn.

Net als honger en dorst signalen zijn van het lichaam dat het behoeften heeft die dienen te worden bevredigd om het voortbestaan te garanderen, is slaap een natuurlijke behoefte. Als er een contrasignaal is in het lichaam dat verhindert dat deze behoefte wordt bevredigd, is er het bewijs dat het lichaam niet meer in dienst staat van zichzelf maar van een ander doel: de ego-referenties. De persoon is niet meer gegrond in zijn eigen wezen en gericht op zijn voortbestaan of welzijn maar staat in dienst van, maar is slaaf van het vervullen van zijn ego-referenties. 

De innerlijke overtuiging dat deze ego-referenties van vitaal belang zijn gaat gepaard met doodsangst. De omstandigheden waarin de persoon is, laten het niet toe deze ego-referenties te vervullen hetwelk resulteert in voortdurende doodsangst. Doodsangst is bij uitstek een slaapverhinderende situatie. Je zou dus kunnen zeggen dat slapeloosheid op een bepaalde manier de ultieme manier is voor het lichaam om voor zichzelf op te komen. Helaas wordt dit signaal in onze maatschappij meestal en ook vaak node onderdruk door slaapmiddelen, waardoor de persoon geen kans heeft op genezing. 

Het onderdrukken van de insomnia heeft tot gevolg dat de persoon zich niet kan bezinnen op wat er tegen-natuurlijk is in zijn levens-conceptie. Dit betekent weer dat hij als een slaaf blijft werken aan het alsnog vervullen van de ego-referenties welke in wezen een fictie zijn van zijn uit zijn jeugd meegenomen overlevings-strategieen. Behalve het creeeren van afhankelijkheid van de slaapmiddelen werkt de persoon zo ook mede aan het inhstandhouden en verhevigen van zijn slaapprobleem!

De slapeloosheid is het bewijs dat er "een verkeerde weg " is ingeslagen in het leven n.l. die van de dwang te voldoen aan de normen van het psycho-emotioneel ego. Dit kan een permanente situatie zijn en dus tot veelvuldige slapeloosheid leiden. In een latere fase van het genezings proces kan er heel gemakkelijk door  triggers terugval optreden. Naarmate men meer doorkneed is in het bewustzijn van hoe deze psycho-emotionele processen ons kunnen overnemen, des te sneller kan men de slapeloosheid veranderen in een ontspannen nachtrust.

Dit geldt ook voor het verlichten/opheffen van de andere symptomen van "onnodig lijden".